YAZDIKÇA YAZASIM GELİYOR: mültecifilmleri

mültecifilmleri etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Ağlayan Çayır Yazı-Yorum Dergide!

SİNEMA-DİZİ GÜNLÜĞÜ

307-AĞLAYAN ÇAYIR

İyi Pazarlar ☺️

@yaziyorumdergi bu sayıda #göç temasını işliyor. Birbirinden değerli yazarların inceleme yazılarını okumak için dergiyi indirip okuyabilirsiniz. Arşivinize bereket👍Ben de bu sayıda çok önemli bir filmi yazdım. #ağlayançayır ı mutlaka izleyin ve yazımı okuyunca görüşlerinizi benimle de paylaşın.

53. SAYIYI İNDİRMEK İÇİN TIKLAYIN.

#iyipazarlar #iyiseyirler #sinema #sinemart #sinemakeyfi #aglayancayir #göçmen #göçmenlik #gitmek #mülteci #iltica #mübadele #thedorosangelopoulos

Yazı-yorum Dergi 46. Sayısı Misafir Filmi Andaç Haznedaroğlu

Merhaba,

Yazı-yorum Dergi 46. sayısı yayınlandı. Ben de Misafir filmini yazdım.

Andaç Haznedaroğlu'nun mülteciler üzerine çektiği son derece etkileyici bu filmi izlemelisiniz.

Yazıyı okumak ve dergiyi indirmek için de linki tıklayın.

46. Sayıyı ücretsiz indirebilirsiniz.

Uçan Süpürge Film Festivalinden Galerimde Kalanlar

Bu nefis bir filmdi. Alt metni çok sağlamdı. Epey not aldım ve iki kez izledim. Yarın detaylı paylaşmak istiyorum.

Doğumdan sonraki hayatın zorluğu kadının kendine dair algısının değişmesi, bebeği merak eden ama annesi ne halde diye sormayan, mutlu olması gerektiğini baskılayan insanlar, kısacası loğusalık halleri üzerine güzel bir yapımdı. Elif Şafak'ın Siyah Süt kitabını hatırlattı. Kadınlık hallerinin evrenselliği, dünyanın en güzel payesi anneliğin ilk şoku güzel ifade edilmiş. Neyse ki geçiyor o günler.

Bazen bir cümle için bir şiir bir kitap bir film yazılır. Bu da onlardan anne kokusu üzerinden iki çocuklu eşi hayırsız diye tabir edilen adamlardan olan bir kadının çaresizliği, geçim savaşı. Konu güzel alt metin yetersiz, çocuk oyuncunun oyunculuğu yapmacık geldi. O bir cümlenin altı tam doldurulmadığı için biraz zorlama olmuş sanki.

Uçan Süpürge Film Festivali İzlence 6.GÜN

FİLMLERİN KÜNYE BİLGİLERİ İÇİN KATALOGU TIKLAYINIZ.

62- CUMHURİYET

Etkileyici bir filmdi. "Güney Afrika’nın Hout Körfezi’ndeki liman topluluğundan genç bir balıkçı zor bir kararla karşı kaşıya kalır. Ailesinin geçimini sağlamak hesap ettiğinden öte bir hale gelmiştir. Arkadaşının ardından tehlike ve kayıplarla dolu bir gecede öncü olur. Okyanus ne sunmakta, ne almaktadır?"

63-SALON THE LIVING ROOM LE SALON

"“Film, bizi bir durumun eşiğine getiriyor. Dikkatlice çengele tutturuyor. Anlatım, yumuşak bir nakaratın ümitsiz dizeleriyle geliyor. Bir ses, kendi sözcükleriyle hayat buluyor. Ev, bir labirent, unutulmuş bir alan gibi davranıyor. Şimdi kısmen objelerle doldurulmuş, zarafet yerine şimdi mobilya, sunu yerine bir süs teşkil eden figürün tüm sapkınlıkları. İvmeyle dokunulmuş soğuk bir dünya olan ‘Le Salon’, bir zamanlar ne olduğunu hatırlıyor” - Martin Poole Bu film, kadın cinayetleri konusunda ilk makale-deneysel yaklaşımdır. Sessizliği kıyılarında oynanır ve ağır inkar hali gerçekleri çevreler. Saklanacak yeri olmayan, kaybolan, kullanılmış mobilyalar gibi terkedilmiş, görünmez kadınların sesi" diye tanıtılmış. Güzeldi.

64-RÜYAMDA ÖLÜ GÖRDÜM

Türk yapımı. "Şiddet ve acının seyirlik bir malzemeye dönüştüğü, robotlaştırıldığı, sömürüldüğü ve tüketim nesnesi haline geldiği yaşadığımız bu yüzyılda; kendini uyanık sananların, yalandan örülmüş bir fanus içinde hep üç maymunu oynayarak yaşayanların hikayesi, bu."

65-KIRMIZI

Kadınlık halleri gelin olmak, kına, kırmızı kurdele, loğusa tacı gibi her olay ve objede kırmızı ile kadınların sınırlanması. Güzel kısa filmdi.

66-Fi

Sadece 1 dk idi. "1 dakikalık (ve tamamen cep telefonu ile çekilmiş) bir film olan Φ, iklim değişikliğine bir yanıt olarak denge arayışı ile ilgilidir. İklim değişikliği ile ilişkili olarak gördüğümüz tüm mesajlar, genellikle derin bir korku ve inanç kaybı düşüncelerinden kaynağını alır. Halbuki, kendinizdeki ve yakın çevrenizdeki denge, genellikle düşündüğümüzden çok daha büyük bir etkiye sahip olabilir. Bu, yeniden kendimiz üzerine eğilmek, onu yansıtmak, affetmek ve ona yeniden bağlanmakla ilgilidir. Bu, sürekli bir tartışma yürütmemiz gereken bir denge dansıdır. Zira büyük bir sıçrama ancak bir milyon adımla mümkün olabilir. "

67-FANİ

Karakter, yeniden doğmak için kendini öldürür. 7 DAKİKALIK etkileyici bir filmdi.

68-PANEM ET CİRCENSES

İsmini Romalı şair Juvenal’in meşhur “Ekmek ve Sirk” (ya da Ekmek ve Oyun) sözünden alan film, tamamı gönüllülerden oluşan bir ekip tarafından yaratılıp geliştirilir. Bir varlığın benzersizliğini, yaratıcılığını baskılayan kavramsal sınırlardan duyulan kolektif bir ızdıraba odaklanır. Akvaryumdan esinlenilmiş metaforik bir evrende, bir japon balığının habitatından çıkış yolu aradığı bir masalın eşliğinde, orijinal karakterler hayattaki bireysel yolculuklarını tasvir ederler. Her bir karakter kendini gerçekleştirmeye çalışırken, japon balığı, hepsinin ortak hayallerini, sıkıntılarını, sevinçlerini ve hayal kırıklıklarını yansıtan bir unsur olarak eş zamanlı yolculuğuna devam eder.

69-MAĞDUR TATİLDE VICTIM ON VACATION UNDER BARCELONAS KORTA KJOL

"Clara, 19 yaşındayken tecavüze uğramıştır. Kurban olmadığından kesinlikle emindir. Tecavüzcüsünü bularak bunu kanıtlamak için, Barselona’ya, olayın gerçekleştiği yere döner. Ancak amacına yakınlaştıkça şüpheleri artmaya başlar. Film, “kurban” tanımını çeşitlendirmeyi ve zorlukların gerçekten bir bakış açısı meselesi olduğunu göstermeyi amaçlamaktadır. Farklı düşündürücü bir yapım.

70-KUPON

"Khanya ve Sandiswa babaları tarafından, arabadan kesinlikle ayrılmamaları tembih edilerek, at yarışı alanının dışında bırakılır. Khanya adet görür ve arenaya girmeye karar verir. Babası tarafından yakalanır ve hassas ilişkilerinin gerçek sınırları gün yüzüne çıkar."

71-İÇERİDE 21 GÜN

Sarsıcı yapım. "Kendi oğlunu öldürmekle suçlanan Bedevi bir kadının 21 günlük tutuklanma ve sorgu hikayesi. İki yaşında yürümeye yeni başlamış bir çocuğun cansız bedeni, Negev Çölü’ndeki bir Bedevi köyündeki bir kuyunun dibinde bulunur. Aynı gün annesi, cinayet işlediğinden şüphe edilerek tutuklanır. 21 günlük tutuklama ve sorgulama sonucunda, polis memurları kadının zayıflığından yararlanarak, suçu itiraf etmesini sağlarlar. Bu film, polis arşiv kayıtları ve orijinal canlandırma tekniklerinden oluşuyor, böylelikle geleneksel bir Bedevi kadının korkunç yaşam hikayesini anlatıyor."

72-YABANCILAR ŞEHRİ

"Yalnız iki öykü vardır derler: birisi yolculuğa çıkar, şehre bir yabancı gelir. BU yaratıcı hibrid belgeselde dünyanın her yerinden küçük Gort kasabasını (nüfus: 3000) evleri yapan insanlar anlatılır: Brezilyalı göçmenler, İngiliz hippiler, İrlandalı bir seyyah, Afgan bir pizzacı ve kahve aşığı Suriyeli bir mülteci. Gezgin bir yönetmen, Gort kasabasına gider ve insanları kendisine ‘rüyalarını, yalanlarını, anılarını ve dedikoduları’ anlatması için seçmelere davet eder. Çalışmak için genelde kadınları seçer ve birlikte bu hikayeleri filme dönüştürmek için sinematik bir yolculuğa çıkarlar."

Etkileyici bir yapımdı. Mültecilik, iltica kavramları üzerine düşündürdü yine. Yerleşememişlik hissine rağmen mutlu olan, kurtulmuş olmanın bilincinde, kendini güvende hisseden bu göçmenler aldığım notlarda özlemlerini şöyle paylaşıyor:

Afgan Pizzacı:

Bazen kendimi çok güçlü hissediyorum. Kimse umurumda olmuyor,

her şeyi yapabilirmişim gibi geliyor. Bazen de bu nasıl hayat, kendimi öldüreyim de bu iş bitsin diyorum. Ülkeler değiştirdim. Dublin'den buraya kamyonun altında geldim. Okuma yazma dahi bilmezken hepsini öğrendim. Ama bazen kendi dilimde sohbet edecek birini özlüyorum. Kızım ve karım orada, savaşın ortasında. Ama öldürmeyeceğim kendimi, onlar için yaşamaya devam edeceğim.

Suriyeli mülteci kadın:

Özellikle deniz yolculuğu zordu. Sal ile gece denize açıldık, bebeğim kucağımda ama artık geçti. Şimdi oğluma oyun gibi anlatıyoruz, bunu senin için yaptık, sen olabileceğin en iyi insan ol diye. diyoruz.

Benim iyi kısmetlerim çıkardı, annemden uzakta bir şehir diye kabul etmez, asla gurbete gelemem derdim ama şimdi Suriye'den çok uzakta, İrlanda'dayım. Annemle her sabah kahve içerdik şimdi görüntülü arama yapıp karşılıklı içiyoruz ama yine de çok özlüyorum. Burada insanlar çok iyi, çok mutluyuz, zor bir yola çıksak da iyi bir yere geldik, sonu iyi oldu.

Portekizli öğrenci,

Babam öldü gidemedim. Sürekli rüyamda görüyorum. Annem ölmeden bari yeterince dil öğrenip yani döndüğümde iş bulacak kadar kendimi geliştirip vatanıma gitmek istiyorum.

23.UÇAN SÜPÜRGE KADIN FİLMLERİ FESTİVALİ BAŞLADI KAÇIRMAYIN

Bu gün Ankara'nın geleneksel film festivallerinden Uluslararası Uçan süpürge Kadın filmleri festivali başladı. Uzun ve kısa metrajlı 76 film 7 gün boyunca gösterimde olacak. Bu fırsatı kaçırmayın diyerek sabahtan beri izlediğim çoğu kısa olsa da13 adet filmden çok zevk aldığımı belirtmeliyim. Hepimiz bu korona günlerinde evde ağır işçi olarak çalıştığımızdan bu gün festival filmlerine odaklanmak ve ev halkının hışmına uğramamak için dün üç tencere yemek yapıp bugünü kendime ayırma lüksünü yaşamak iyi geldi doğrusu. Ben şimdi 23: 30 seansına gidiyorum.

İzlemek isteyenler için link bırakıyorum: https://ucansupurge.org.tr/#top

İZLENCE İÇİN: https://ucansupurge.org.tr/storage/2020/05/izlence-web-new_5_5_2.pdf

FİLM KATALOĞU İÇİN: file:///C:/Users/alper/OneDrive/Masa%C3%BCst%C3%BC/23usukff_filmkatalogu_web.pdf

Uçan süpürge

KADINLAR ÜLKESİ - 2019 ALTIN PORTAKAL BELGESEL ÖDÜLÜ -Şirin Bahar Demirel

SİNEMA GÜNLÜĞÜ 79. FİLM -Spoiler içerir

Bazen bazı konular döner dolaşır yine bizi bulur. Benim için 2019 yılı boyunca tekrar eden konu başlığı ilginç bir şekilde mültecilik oldu.

Bu gün önce, filmine dair yazdığım Andaç Haznedaroğlu'nun TEDX konuşmasına rastladım. Misafir filminin hayatına yaptığı etkiyi anlatıyordu. Kesinlikle izlemenizi öneririm.

Ardından düzenli olarak film gösterimlerini takip ettiğim organizasyondaki filmi izlemeye gittim. Genelde filmleri, zihnimde her hangi bir yargı oluşmasın diye haklarında hiç bir eleştiri okumadan hatta konularını bile bilmeden izlerim. Sonra döner eleştirmenler ne diyor bakarım. İşte bu gün de konusuna bakmadan gittiğim filmin mültecilik kavramı üzerine olduğu görünce gülümsedim.

Nisan ayı boyunca bir yazı dizisi şeklinde kaleme aldığım mültecilik konusu üzerine uzun uzun yazdığımdan merak edenler için arşiv niteliğinde bir link eklemekle yetinip bu akşam izlediğim filme döneceğim. Çünkü bu yapım mülteci film festivalinde gösterilenlerden biraz farklı.

Yapımcılığı, yönetmenliği, kurgusu, görüntü yönetmenliği Şirin Bahar Demirel'e ait Kadınlar Ülkesi isimli yapım 2019 Yılı Altın Portakal Film Festivalinde en iyi belgesel ödülünü alan film oldu. 52 dakikalık bu belgesel kaynağında şöyle anlatılmış.

"Çoğu zaman anılar ve kişiler üzerinden tanımladığımız ev, sağlam, koruyucu ve kalıcı mıdır yoksa geçici ve soyut mu? Kaçılacak bir yer midir, sığınılacak bir yer mi? Yoksa gittiğimiz her yere bizimle gelen bir hissiyat mı? Bir yanda milyonlarca insanın güvenli bir ev bulabilmek için ölümcül yolculuklar yaptığı, bir yandan da uzayda yaşanabilecek yeni gezegenler keşfedildiği bir dönemde, bu sorular, Türkiye’den ABD'ye taşınan bir yönetmenin kişisel sorgulamasından daha fazlasının cevaplarını arıyor. Suriye'deki savaş yüzünden evlerinden edilip Florida’ya yerleştirilen Fatima ve Huda da bu arayışa katılarak, yabancı bir yerde yeni bir ev kurmanın, sevdiklerini geride bırakmanın ve hatıralarla bugünün iç içe geçmesinin ne demek olduğu üzerine, kendi sözlerini söylüyor."

"Kadınlar ülkesi" erkeklerini savaşla, göçle, hapislerde işkencelerle yitirmesi nedeniyle Suriye için kullanılan bir nitelendirme imiş.

Belgesel, bu coğrafyadan çok uzakta yaşayan ve "Savaştan değil ama belirsizlikten, vasatlıktan, haksızlıktan, adaletsizlikten, üzerine kara bir bulut gibi çöken bunaltan baskılardan kaçmak çok mu anlaşılmaz ya da çok mu ayıp acaba" diye soran bir doktora öğrencisi tarafından çekilmiş. Meselesi biraz da kendisinin de ifade ettiği gibi, kalanlar hala orada iken giden olmanın suçluluk duygusu. Ama herkesin hayatı biricik ve tekrarı da yok. Öyleyse herkes tercihini yapmalı diyor alt metinde. En azından tercih şansı olanlar, yeni bir hayat kurmaya cesaret gösterenler için gitmenin seçenek olduğunu hatırlatıyor. Ama daha yaşanır bulduğu Amerika'ya yerleşmesinden sonra ev, yurt kavramları üzerine daha fazla kafa yormaya başlaması ile bu belgesel doğuyor. Bir çeşit sesli düşünme...

Belgeselde ülkesini terk etmek zorunda kalsa da ailesinden kayıp vermeden bütün dünyanın rüyalar ülkesi dediği yere, hem de yolculuk esnasında hiç mülteci kamplarında kalmadan doğrudan ABD'ye mülteci olarak gidebilmiş, orada ilgili kurumlarca karşılanmış ve bir eve yerleştirilmiş, sosyal ihtiyaçları için düzenlenen programlarla entegrasyonu sağlanmış, halk tarafından çok güzel karşılanmış, yani ülkemiz dahil dünyanın çeşitli coğrafyalarında zorluklarla boğuşan soydaşlarına göre şanslı, ülkesinde iken orta sınıf üstü olduğu belli iki Suriyeli ailenin kadınlarının ev, toprak, sıla hasreti ile yeni yerleştikleri yerdeki "ev"e atfettikleri anlam mevzu edilmiş.

Daha önce mülteci film festivalinde seyrettiğim zorlukların bir çoğunu yaşamamış, sadece toprağından zorla kopmuş mültecilerin yeni yaşamlarına adapte olmasının, anılarda dolaşırken ev edinmiş olsa da yurt edinmek için daha fazla zamana ihtiyaç olmasından bahsedilmiş. İnternet sayesinde Suriye'deki annesi ve kız kardeşi, Türkiye'deki ağabeyleri ile rahatça irtibat kuran mültecilerin çocukları küçük yaşları sebebi ile dilin içine de kolayca yerleşmiş. Kadınlar ise hem anılarda dolaşıyor hem de dili öğrenmede yavaş akan bu süreçte mutlu olmaları gerektiğinin farkındalığı ile özlemin ara sıra vuran dip dalgası ile sınırlarda dolaşan bir ruh haliyle geldikleri yeri arıyorlar. Savaş bitse, her şey düzelse yine topraklarına dönmek istediklerini söylüyorlar ama Amerikalıların çok saygılı, onlara dostça davranışları, demokrasinin, insan haklarının benimsenmesi ile alıştıkları hayat standardını bırakmak zor. Elbette çocuklarının çok daha iyi eğitim alma şansları ellerindeyken ait oldukları coğrafyaya dönemeyeceklerinin de bilincindeler. Bu nedenle özlem burunlarını sızlatan bir yürek sancısı olarak hep içlerinde kalacak. Ülkelerindeki bir ırmak kenarına benzettikleri bölgeye gidip anılarda dolaşacak ama sonra yine medeniyetin merkezinde olduklarını hatırlayıp mutlu olacaklar.

Ve mutluluk her insanın hakkı.

Yönetmen de bu hakkı kendinde görüyor ama bir yandan da dünyada savaşlarla, iklim değişiklikleri ile, hukuksuzluklarla ülkesini terk etmek zorunda kalan insanlar varken tercihi ile ilgili duyduğu suçluluk duygusuna çokça vurgu yapıyor.

Kendi isteği ile geldiği bu ülkede bir yandan kendi topraklarının dertleri ile dertlenirken bir taraftan da oradaki hayatın keyifli akışına teslim oluyor. Tüm bunlara rağmen özlem duygusunu yaşayınca mültecilik, misafirlik, anısızlık, yurtsuzluk, yalnızlık, kökler, içine yerleşilmeye çalışılan dil üzerinden hayatı sorgulamaya başlıyor. Mesela Türkiye'de hiç çiçek yetiştirmezken orada sürekli saksı çiçeklerini arttırıp köklenmeleri için çabaladığını fark ediyor.

İnsanların yerleşmek için başka gezegenler aradığı bir çağda hala toprağından zorla ayrı bırakılan insanların olması çelişkisine de vurgu yapan belgeselin gösterimi ardından eski bir Sinema Hocası olan yazar Sevilay Çelenk ile verimli bir söyleşi gerçekleşti. Mülkiyeliler Birliği'nin salonu ağzına kadar dolu idi. Merdivenlerde oturanlar da cabası. Çünkü konu önemli. Ailelerin intihar etmeye başladığı bir yerde herkes kendini sıkışmış hissediyor olmalı ki, tercihen ve zorunlu gidişlerin anlatıldığı belgesele rağbet etti.

Uçan Süpürge'nin film gösterimleri devam edecek. Meraklısı için siteyi takipte kalması tavsiye edilir.

"Daha güzel bir dünyada, mutlulukla yaşamak için neler mümkün?" diyelim... Bakalım mültecilik kavramı ile bir sonraki karşılaşmam nerede nasıl olacak?

#mülteci #iltica Kavramları için #kaynakça

1.İzmir Uluslararası Mülteci Film Festivalden Notlar 2

Epeydir süren, konunun takipçileri için iyi bir kaynak niteliği taşıyan, mültecilik ve iltica kavramları üzerine düşünenler için faydalı Film Festivali notlarının sonuna geldik.

Genel hatları ile aynı sıkıntılara değindikleri için çok güzel olsa da detaylı yazmayacağım bir kaç film ve belgeselin de festival kataloğundaki görsellerini paylaşarak kaynakça sunma görevimi ifa edeyim istedim.

HUMAN FLOW-İNSAN SELİ 2018

İMROZ

Ayrılığın Yurdu Hüzün

Yeni Bir Yurt Edinmek

STYX

VEGERİN

TRANSİT

NEXT STATİON-BİR SONRAKİ İSTASYON 2017

SİNEMA GÜNLÜĞÜ 64. Film

En beğendiğim yapımlardan biriydi. "Mülteci için hep bir sonraki istasyon vardır" diye yola çıkmış kendisi de bir mülteci olan Yönetmen Alla Arabi Katbi'nin belgesel filmi çok güzeldi. Gösterim sonrası söyleşiye de katılan yönetmen, verimli bir sohbet yaptı.

Türkiye'ye yerleşen ve bir yapım şirketi kuran yönetmen bir çok kez gitme denemesi başarısız olan genç bir Suriyeli'nin Almanya'ya gitme yolculuğu üzerinden mülteci olmanın her halini çekmiş.

Hala irtibatta olduğu belgeselin kahramanı her aşamayı telefonu ile kaydetmiş ve yönetmene iletmiş. Filmi izlerken azmine hayran kaldığım genç ülkesinde üniversite öğrencisi imiş. Aslında yönetmen olmak isteyen ancak puanı yetmediği için başka bir bölümde okurken savaş çıkınca orada kalmak istememiş ve hayallerinin peşine düşmüş. Türkiye'ye kolayca gelmiş ama buradan gidişi kaçakçılara verecek çok parası olmadığı için epey uzun sürmüş.

Filmi izlerken hep şunu düşündüm, hani "Allah bir kapıyı kapatırken birini açar" derler ya, işte bu genç de istediği bölümü kazanamamış ama hayalinden vazgeçmediğinden yönetmen olmak için alacağı eğitim çok daha nitelikli bir ülkede nasip olmuş. Hem de bir savaş sonrası. En çok istediği şey film çekmekken kendisinin hayatı ilham veren bir belgesele konu olmuş.

Hem de görüntülerin çoğunu kendi çektiği için bir nevi hayalini de gerçekleştirmiş. Filmin hem kahramanı hem kazananı olmuş. Şimdi bir çok ülkede festivallerde gösterilen bir filmi var ve eğitimine Almanya'da devam ediyor.

Öyleyse "Her zorlukla beraber kolaylık da vardır" Umutlu olmalı, kalpten istemeli. O vakit bize verilmeyecek bir şey yok.

1.İzmir Uluslararası Mülteci Film Festivalden Notlar 1

SİNEMA GÜNLÜĞÜ 62. Film

AHLEM

Bu kısa film Dokuz Eylül Üniversitesi'nde Yönetmenlik okuyan, son sınıf öğrencisince Konya'nın Meram ilçesinde çekilmiş. Yönetmenin Hocası ile beraber gösterim sonrası söyleşiye katılıp anlattığına göre annesinin öğretmen olduğu okulda Suriyeli mülteci bir ailenin henüz tam olarak Türkçe bilmediği için yalnızlık çeken bir kız çocuğunun önce bir kedi ile sonra da sınıfına gelen konuşma özrü olan bir kızla dostluğunu anlatan, animasyon unsurlarının da kullanıldığı film çok güzeldi. Tüm salonun ayakta alkışladığı kısa film gösterdi ki, yönetmen Hande Doğan iyi işlere imza atacak. Şansı bol olsun. 11 dakikalık yapıma rastlarsanız bir yerde mutlaka izleyin.

SİNEMA GÜNLÜĞÜ 63. Film

Bu kısa film ise Dokuz Eylül Üniversitesi'nde yüksek lisansını yapan Soner Sert tarafından çekilmiş. Mültecilik kavramının farklı bir nedene dayandığı kısa film de gayet güzeldi. Rusya'dan ülkemize çalışmak için göç eden ardında kalan annesine ve çocuğuna para göndermek için burada kimsenin yapmak istemediği ağır işleri yapan, yatalak hastalara bakan Anna kalacak yer sıkıntısı yaşadığı için de değişik zorluklarla mücadele eder. Rastlarsanız izleyin. Gerçek bir öyküden çıkılarak çekilen bu senaryo bilmediğimiz görmediğimiz nice hayatı, zorlukları ile beraber gözler önüne seriyor.

ASFUR -2014

SİNEMA GÜNLÜĞÜ 59. Film

ASFUR

Müzikleri çok güzeldi.

Ayrıca görme engelliler için sesli betimleme yapıldı. Bu deneyim salondakilere de yaşatıldı. Çok farklıydı. Bir düşünün, görmediğiniz bir şeyi seyrediyorsunuz. "Odada bir sandalye var, genç adam üzerine oturdu. Karşısındaki kadın ona bakıyordu. Kafesteki kuş çırpındı" şeklinde betimlemelerle mekan ve durum tasvirleri yapılıyor. Bir yandan da bizim gördüğümüz ve duyduğumu şekilde film akıyor. Dinleyerek film izlemek. Her şey zihninizde canlanıyor.

Bir yönetmen söyleşi esnasında mültecilik ile engelli olmanın birbirine benzediğini söylemişti. Hele de ilk zamanlar, dilin içine yerleşememişken zordur mülteci olmak. Fiziki özelliklerin de o bölge insanından farklı ise "Boyalı kuş" olduğun hemen anlaşılıyorsa başka bir zorluk daha belirir.

Hasılı kelam, zordur iltica etmek ama seçenekleriniz bir iç savaşta ya ölüm ya da hapse girmekse her risk her zorluk göze alınır. Bir zaman sonra da zorluklar yerini kolaylığa bırakır. Çünkü insan her şeye alışır. Bu belgeselde de işte bu hususlar işlenmiş.

Kafesteki bir kuş mu olacaksın, kanatlarını açıp özgürce süzülen bir kuş mu?

BENİM KABEM İNSANDIR

SİNEMA GÜNLÜĞÜ 57. Film

BENİM KABEM İNSANDIR

Başlıktaki cümle Alevi-Bektaşi felsefesinin mottosu imiş. Hatta Ruhi Su'nun aynı adlı bir semahı var.

İnsanı her değerin merkezine yerleştiren, aslına ermek hünerini vurgulayan felsefeye göre aslolan insandır. Bu bakış açısıyla farklı coğrafyalardan iltica eden insanlarla paylaştığımız ortak hisler, korkular, acılar, beklentiler ve hayal kırıklıklarımıza odaklanan bir yapım olmuş.

"2014’ten bu yana bir milyondan fazla mülteci ve göçmen tekne ile Avrupa’ya ulaşmaya çalıştı. Tahmin edilen 15.211 (yazıyla on beş bin iki yüz on bir ) kişi Akdeniz’de hayatını kaybetti ya da kayboldu. Bu film Akdeniz sularında kalanlara ve yola devam edenlere ithaf edilmiştir." diyerek bitiyor.

Yönetmen Sinem Taş'ın bu filmi, seyrettiklerim arasında en etkileyici insan hikayelerinin olduğu yapımlardandı. Yirmi iki dakikalık bu belgesele rastlarsanız mutlaka izleyin derim.

Aşktan vefaya, ayrılıktan aldatılmaya, daha güzel bir hayat şansına rağmen memlekete duyulan özleme ve her şeye, herkese rağmen hayata devam etme iç güdüsünün gücüne vurgu yapıyordu. İşte gösterim esnasında çektiğim bazı görüntüler. Bir fikir vermesi açısından paylaşıyorum. İyi seyirler...