Keşmekeş

Keşmekeş, tam bir karışıklık zamanı bu kış tatilleri. 

Hastalar, yaşlılar, çocuklar, evdekiler, gezmek isteyenler, virüsten korkanlar, pozitifler, negatifler hepsi bir arada. Yoğun bakımlar ve sinemalar açık. 

Geçen hafta bir arkadaş öldü. İlkini ayakta atlatmıştı. İkinciyi yatakta geçirdi, aşısı var. Uyutuldu, kırk gün uyanamadı. Sadece kırk beş yaşındaydı. Bir başka doktor arkadaşın eşi entübe edildi. Beş gün uyutulacak. İyiye gitmediğinden organları biraz dinlendirilecek. O da aynı yaşlarda.  

Teyzemle eniştemse şehirler arası yolculuk sonrası geldikleri yerde (o gün başım daha büyük bir dertte olduğu için gidememiştim, eksik kaldım çok şükür) yaklaşık on kişiye buluştursalar da kefeni yırttılar. On günde hastaneden çıktılar. Yatış esnasında doktorlar  her şeye hazırlıklı olun demişti ama eski topraklar daha kolay atlatıyor sanırım covidi. 

Gerçi öyle belirsiz bir düşman ki ne zaman, nerde, kime ne yapacak belli değil. İlkokul birinci sınıf öğrencisi yeğenimin sınıfı onlıne a geçmiş iki hafta karantina varmış. Sınıfta pozitif çıkmış, tatil gezmeleri haftaya daha çok sınıfı kapattıracak, herkesi dağıtacak muhtemelen. Anası babası işte, mecbur başka sınıf bulacaklar, özel okulluk kolay değil. Hasılı kelam kış tatili keşmekeştir. 

Aslında hayat başlı başına bir keşmekeş. Sanki daha da hızlandı zaman ve kaosu daha da hisseder olduk. 

Dışardaydım günlerdir, yoruldum.  Daha çok can sıkıcı işlerden… Bitmiyor dertler... Şu virüs bitse bari de kendimize gelsek. 

Handan Kılıç

19/11/2021

İzmir