Kalabalıktan sıyrılıp üzerimdeki tesirlerini silkeledikten sonra sığındım sana.
Yeşil gözlerindeki masumiyet, küçük bedeninin içinde atan kalbini hissettiğim o ilk an, daha da derinleşmişti.
İçimden “Bırakma beni” dedim, küçük patilerinden öperken.
Sarıldım sıkıca, yerleştin boynuma, o en mahrem alanıma, hayatıma.
Sütünü ellerimle içirdim, annenin gittiği günden sonra seni evlat belledim.
Kimsenin kapımı çalmadığı günlerde pencerenin kenarına geçip beraberce izliyoruz ya dünyayı; herkese meydan okuyacak cesareti buluyorum seninle.
Beraber kaç kaplan gücündeyiz görsene.
Eskiden çalmayan telefondan kapıya, cevapsız aramaya dönmeyen kaygısızdan iki satır mektupla hatır sormayan vefasızlara içerlerdim. Beklettiğin kadar bekleyesin, istediğin cevapları alamayasın diye ilenirdim.
Sonra sen geldin, herkesi sildin; sevdim, sevildim.
Cevaplarımı aldım hayattan, soru kağıdımı iade ettim.
#handankılıc
29/06/2021
İzmir
Bu sevgiyi ancak kedisi, köpeği olanlar bilir elinize sağlık ♥♥♥
YanıtlaSilAllah sizi inandırsın ikisinden de korkuyorum ve hiç evcil hayvanım olmadı:)) sadece fotoğrafa bakıp yazdım:)) ama insanlardan daha çok sevgiye layık olduklarını artık anlıyorum teşekkür ederim:)
Sil