DİKİNE DİKİNE

Kafanın dikine gitme dedim dinlemedi, yürüdü gitti.
Bir sürü boşluk var içimde.
Her şey benimle köşe kapmaca oynuyor sanki.
Zihnimde sürekli bir devinim...
Ne güzel, hareket iyidir, ölüler kaskatı kesilir.

Yaşıyoruz işte...
Yaşa bakalım!
Yorucu!
Yorma kendini, güçlü olman gerek, daha yolun yarısı...
Yol mu kaldı, herkesin ki ayakta kalma çabası...
Ayağa kalk, dik dur eğilme, devam et, devrilme!





Mavi sakinleştirir, rahatlatır, iyileştirirmiş, aynı denizler gibi. Denize yakınlık sükûnet verir, bunu belle.
Ya bir gece dalgalı bir denizin içinden geçtiysen, dalgalar, martılar, karanlıklar geçtiyse içinden, o zaman ne hissettirir deniz? Belki sadece korku!
Korkmak iyidir, hayatta tutar insanı!
Ama mavinin mavi olduğu yer boğaz azizim! Mimozalar, erguvanlarla renklenen boğazda bir tur atsak şimdi, seyretsek maviliği!

Boğazım ağrıyor, acıyor içimde biriken kelimelerden.
Mor al biraz eline, sakinleştirir, ağrılara da bire bir.
Huzurlu sonları, yeni başlangıçları temsil eder mor.
Entellektüel varlığımızın yanı sıra içsel benliğimize bağlar bizi.
Ben küçük bir dünyayım, ama evren benim içimde...
Mor bir de anlıyorum demektir; anlıyorum, görüyorum, konuşuyorum.
Önce kendimle sonra dünya ile barışıyorum.

Handan Kılıç