House of the Dragon: 1 ve 2. Sezon Blu Tv'de

316-House of the Dragon

"House of the Dragon, George R. R. Martin ve Ryan Condal tarafından HBO için yaratılan Amerikan fantastik drama dizisidir. Martin'in Ateş ve Kan kitabına dayanan dizi, Ejderhaların Dansı adı verilen iç savașa giden süreci ve bu iç savaşı ele alıyor."

Game of Thrones'un yaratıcılarından diye lanse edilen bu dizi Fantastik severlerin tutkusu. Hepsini oğlumun isteğiyle beraber zaman geçirmek için izledim. Sonuç ben fantastik sevmiyorum:)) Sürekli aynı şey oluyor, taht oyunları için herkes herkesi satıyor, Bir süre sonra sıkıyor. Hayatın gerçeklerinden kaçanlar fantastik sever deseler de gerçeklerden kaçmak mümkün değil diyorsun izledikçe. Ülkelerin iktidarların adları fantastik yaşananlar gerçek. İktidar nasıl bir şeyse kaybetmemek için her şey yapılıyor, her kaynak harcanıyor, hatta en yakınlarını yok ettiriyor sahibine, zerre vicdan azabı duyurmuyor.  

317- Prens 

Komedi Türk dizisi olarak bence başarılı. Instagram'da bir tiplemeyle ün kazanan tiyatrocu Giray Altınok yeteneği paraya dönüşen nadir sanatçılardan. Allah bahtından güldürsün diyorlar ya, o hesap, iyiysen fark edilirsin cümleleri falan hikaye. O kadar kalabalık ve telaşlı ki dünya iyi sesler de kakafoniye karışıyor. 

VE DÜNYA BİR PENCERE, BAKAN GEÇİYOR.    

Not: Neden resim yok? Telifi en iyi korunan dizi olmalı ki hiçbir fotoğrafının kullanımına, buraya yüklenmesine izin verilmedi ben de kendi çayımı koydum, bence oldu. Herkesin ejderhası kendisine.  

The Regime Blu TV

   315- The Regime 

"Dizi, çökmekte olan otoriter bir rejimin sarayında geçen bir yılı anlatıyor. Uzun bir süre saraydan ayrılmayan Şansölye Elena Vernham giderek paranoyaklaşır ve dengesizleşir ve beklenmedik bir sırdaş olarak uçarı bir asker olan Herbert Zubak'a yönelir. Zubak'ın şansölye üzerindeki etkisi arttıkça, Elena'nın gücünü genişletme girişimleri sonunda sarayın ve ülkenin onun etrafında parçalanmasıyla sonuçlanır."

Wikipedia böyle anlatmış, kara mizah olarak çekilen dizi otoriter rejimlerin hali pür melalini ortaya koyuyor. Aslında kendisi de doktor olan bir lider kendi sarayına kapandıkça etrafındaki dalkavuklar yüzünden gerçeklik algısını kaybediyor. Halk fakirlikten sürünürken o her şey yolunda gibi davranıyor. Aslında arkasında bir yönetici grubu var, onu istedikleri gibi kullanıyor. Herkes gitse, zaman değişse de o gruba bir şey olmuyor. Olan her zaman halka ve idealist düşüncelere sahip olanlara oluyor. Bir dünya klasiği. Yüzünüzde acı bir tebessüm bırakacak bir kara komedi. Güzeldi.

Handan Kılıç

18 Temmuz 2024

Kuşadası Mübadele Evinde Çam Ağacının Gölgesinde'yi konuştuk

 Hayat güzel anılar biriktirdiğimiz bir yolculuk. Bu blog da benim arşivim. Sosyal medya platformları ve handankılıc.com adresi emaneten bizde ama blog adeta evimiz, günlüğümüz. Bu nedenle oralarda olup burada eksik kalanları başta kendim için buraya alıyorum. 

İkinci kitabım, ilk romanım Çam Ağacının Gölgesinde adlı kitabımın ilk söyleşisi için Kuşadası'ndan davet almıştım. Çok güzel ağırlandığım Mübadele ve Anı Evinde kıymet bilen görmüş geçirmiş insanlar arasındaydım. İlk kez tanıştığım bir topluluk olsa da sanki onları hep tanıyordum. 

Aynı halam aynı amcam aynı babamdı kimisi. Ben kitabı ve ailemin mübadele öyküsünü sevgili Zerrin Boratav'a anlatırken  izleyiciler arasında ne zamandır istediğim ama cesaret edemediğim mavi saçlarıyla hemen dikkat çeken bir hanımefendi vardı.   

 Kuşadası 105 FM'in programcılarından sevgili Belma Bircil Özgün uzun bir söyleşi boyunca telefonunu sabit tutarak Facebook üzerinden canlı yayın yapmış. Bundan sonradan haberdar oldum. Videolar çok yer kapladığı için buraya linkini bırakmak ve bana böyle güzel bir günü yaşattıkları için tüm katılımcılara teşekkür ediyorum. 

Zerrin Hanımla Belma Hanıma dernek başkanı Ahmet Beye ayrıca şükranlarımı sunuyorum. Instagram üzerinden diğer katılımcılardan gelen kısa videoların linklerini de ekliyorum. Ben buradan geçtim demek üzere yazdığımız ve konuştuğumuz dünyada hep böyle güzel insanlarla keşişsin yollarımız. 

Belma Bircil'in söyleşimizi aktardığı canlı yayını 1 

Belma Bircil'in söyleşimizi aktardığı canlı yayını 2 

Soru cevaplardan Ahmet Bey

Bir parça kitaptan, yazar okumasıyla  

Edebiyat öğretmeni Asude Hanımın sorusu, okullarda okutulabilir kitap tespiti

Yazar Özer Arabul'un müzedeki çalışma odasında 

#kuakmer kuşçubaşıeşref mekanı 

Çam Ağacının Gölgesinde ile Önce Okur'a konuk oldum

 

 Merhaba,

2 Haziran 2024 akşamında Önce Okur adlı Youtube kanalına konuk oldum. Çam Ağacının Gölgesinde kitabım, yazı maceram ve hayata dair konuştuk. İzlemek isteyenler için geceden bir hatıra fotoğrafı ile videoyu bırakıyorum.

Teşekkürler Önce Okur.

İyi seyirler Sevgili Okur.

Handan  

Hadilere

Bir sabah uyandığımda

Hazır sofra bulsam yanı başımda

Annem hadilese ben savsaklasam

Hadiler artsa, ben neşemde kaybolsam

Bahçeye insek sonra elimizde tepsiler 

Masada renk renk kızartmalar olsa

Üzerine mutlaka domates sosuyla

Yesek yesek sevinsek, pişmanlık nedir bilmesek

Keyfimiz tamam olunca bir koşu toplasak masayı

Birimiz süpürgeyi kapsa öteki hortumu, serinletsek ortalığı

İşler bitince divana uzanıp kitap okusam

Yine romanların içinde kaybolsam

Hadiler yükselse hiç durmadan 

Ben yine duymasam

Hadi gezmeye gidiyoruz diye gelse başıma annem, ayak diretsem

Onlar da gelecek diye fısıldasa kulağıma

Hemen kalksam ne giyeceğim şimdi diye darlasam annemi

Ne seçsem beğenmese

Ütülü kıyafetleri illa tekrar ütüle dese

Koca bir gün yaşanmış gibi olsa ama daha vakit öğlen olmasa

Annem yanına bir iş al, elinde tığ bari olsun dese

Omuz silksem kitap koysam çantama

Herkes konuşurken ben bir okusam bir kulak kabartsam konuşulanlara

Dertlerden bahsedildikçe büyümekten korksam

Sonra arkadaşlarım gelse, hadi top oynayalım deseler

İstop, yakan top, voleybol oynasak

Bir kavga edip bir barışsak

Boş arsaya gitsek 

Ok atsak birbirimize

Elbiselerimize yapışsa

En çok yapıştıran kazansa

Kaybeden ağlasa

Kazanan sarılsa

Bugün doğum günüm ama kimse kutlamaz dese kulağıma

Ona papatyadan taç yapsam başına taksa

Ben prenses oldum diye dolaşsa etrafta

Abisi saçını çekse tacını alıp kaçsa

Peşinden koşup yakalasak beraber

Kardeşine dil çıkarıp cadı dese

O ağlarken elimizden kurtulsa tacı bana takarken fısıldasa

Sana daha çok yakışıyor diye

Ben gülsem yanaklarım pembe pembe

Günler uzasa, gülüşler uzasa

Poğaçalar kabarık, kekler ıslak olsa

Tabağını önce bitiren sıcak sıcak çaya hak kazansa

Bebeklerle ortancalar ılık çayına bisküvi bansa

Büyükler kendini koskocaman sansa  

Oyunlar sürse, sevgiler de

Günler çocukken ki kadar uzun ve güzel geçse.

Keşke!

Handan Kılıç

29 Mayıs 2024

 

Hayattaki yerini arayıp bulamayanlara samimi bir yol arkadaşı: Çam Ağacının Gölgesinde

 

Elif Arslan 

Ah şu merak yok mu şu merak? Sayfaları arka arkaya çevirip başladığımız kitabı bir çırpıda bitirmemizi sağlar. İşte böyle bir merakla okudum Handan Kılıç’ın yeni kitabını. Ve hemen konuşmak istedim yazarıyla.

Çam Ağacının Gölgesinde kitabının yazarı Handan Kılıç kimdir?

“Kim kimdir” adlı ansiklopedilerin olduğu günlerden “Metaverse” dünyasına dayandığımız zamanlardayız ve halen insanın kendinden bahsetmesi çok zor. İzmirliyim. Hukuk okuyan ama edebiyata ebediyen aşık kalacak, sinemaya da tutkun bir yazarım. Okumadan önce yazmayı öğrendim. Kendimi bildim bileli de yazıyorum. Mesleki yazışmalar, genel yazı çalışmalarımı sekteye uğratsa da yıllar içinde birçok edebiyat, hukuk dergisinde deneme, öykü, kitap tanıtım yazısı yazdım. Deneme konusunda ödüller aldım. İnternet sitesi ve bloglarım oldu. Kısacası yazmak kalbimin hep üst başlığındaydı. Şimdi hayatımda da en üst sıralara yerleşsin diye tam zamanlı yazıyorum. Son beş yıldır kurgu üzerine çalışmakla beraber Yazı-Yorum Dergisi’nin sinema analiz yazılarını da kaleme alıyorum. “Seslenen yazılar” adıyla podcast, YouTube hesaplarım da var. Vakit buldukça kendi yazılarımı seslendiriyorum.  

Çam Ağacının Gölgesinde ne anlatıyor? Hikayeniz hangi yıllar arasında geçiyor?

Yerini bulamamak asıl tema. Tabi burada hem ruhen hem de fiziken aidiyetsizlikten bahsediyorum. Aile köklerinde göç olan ve hayatın dalgalı denizinde yorulan insanın hep bir kıyıya ulaşma çabası anlatılıyor. Kahraman bir dönüşümden geçerken yanına alıyor okuyucuyu ve her durakta kendi hayatına bir daha bakarken sen yolculuğunun neresindesin dedirtiyor.

Hikâye günümüzde başlayıp günümüzde biterken kahramanın geçmişine, oradan dört nesil kadının hayatına dair pencereler açılarak ilerlediğinden 1900 yılında Girit’ten İzmir’e gelmiş Afet’e, doğduğu toprağı benimseyip biz buranın yerlisiyiz diyerek göç yükünü taşımak istemeyen Hikmet’e, çocukken Bulgaristan’dan gelip İzmir’e yerleşen gelini Sevdiye’ye, Hikmet’in kocası Halil’le Milas’a derken geniş bir coğrafyada geziyor, yerini arayan bu insanlarla beraber okuyucu da dönüp içine bakma fırsatı yakalıyor.        

Bu kitabı yazmanızda ne etkili oldu?

Uzun yıllar önce üniversite okumak için ayrıldığım ve sonra da evlenerek uzaklarda kaldığım şehrime epey zaman sonra dönmüştüm. Hızlı bir tempodan sonra durduğum bir döneme girmiştim. Hayatı ve yaşadıklarımı anlamlandırmaya çalışıyordum. Doğ, büyü, oku, çalış, evlen, çocuk sahibi ol, onu büyüt derken hayatın çok hızlı geçtiğini ancak durunca idrak edebilmiştim. Hayatta azot döngüsüne katkımızdan daha fazlası olmalı diyor ve sürekli yazıyordum. Sonra bir gün baskısı bulunmayan bir kitaba sesli kitap uygulamasında rastladım. Önce ismiyle sonra üslubuyla hayran kaldığım kitabı defalarca dinledim. Bir gün Alejandro Zamra’nın su içme kolaylığında anlattığı, derin mevzuları o kadar kısa cümleler ve metaforlarla anlatmayı diledim. Sonra diğer kitaplarını okudum. Tüm samimiyetiyle aslında o kadar da kolay yazmadığını anlatıyordu. Yazıya gönül vermiş herkes bu işin sancılı bir süreç olduğunu bilir. Yazamadığı zamanları, yazdıklarını okuttuğunda aldığı tepkileri, ailesinden bahsettiği bölümleriyle samimiyeti kalbimde derin bir hayranlık uyandırdı. İşte beni masa başına oturtan “Eve Dönmenin Yolları” adlı kitap oldu.    

Yazma sürecinizden bahseder misiniz? Nelerden esinlenip ilham aldınız?

Bu kitap ilk esin kaynağımdı. Ben de yazara ve kitabına bir vefa borcu olarak kitabımın başına hem de uyarı mahiyetinde olan bir alıntıyı ekledim. “Hiçbir kitapta olmamak en iyisi. Çünkü cümleler bizi korumak istemez.”

Eve dönmek ama şehri ve evi aynı bulmamak sarsıcıydı. Hayatın hızı yorucuydu. Ev neresidir? Sorusunun cevabını aradığım okumalar yaptım ve sonra içime baktım. Evimi buldum ve ona yerleşmek için bu satırları yazdım. Sonuçtan memnunum. Nerede olsam bir kâğıt bir kalemle inşa edeceğim bir evim var artık. Uzun yıllar yazının çeşitli türlerinde konukluktan sonra yerleşik hayata bu kitapla geçtiğimi düşünüyorum. 

Kitaptaki çam ağacı kahramanınız Hikmet için neyi temsil ediyor?

Çam ağacı kadim bir dost. Kimsenin kimseyi dinlemediği, gelenin gittiği ve insanların en çok insanlarca yaralandığı bir dünyada ağaç dimdik ayakta ve hep olduğu yerde duran, sen de yapabilirsin diyen bir simge. 

Kahramanımız Hikmet çok hoşuma giden bir cümle söylüyor “Zaman ne acımasız bir silgi,” diyor hikâyenin en başında; hayattaki yerini ararken ve yerini çoktan bulduğunu düşündüğü sohbet arkadaşı çama özenirken. Peki çam ağacı sizin için neyi temsil ediyor?

Çam ağaçlarının sokakları doldurduğu bir şehirde büyüdüm. Bizim de evimizin önünde asırlık bir çam var. Bana her mevsim yeşil kalabilmeyi, kaç yaşına gelirse gelsin yeni kozalaklar vererek, üretimin, varlığın ispatında önemini anlatıyor. Çam ağaçları birbirine yakın dikilirse dimdik büyür ama yakınında bir çam yok ve alanı genişse neredeyse yan yatarak büyürmüş. Bunu araştırmalarım esnasında öğrendim. Gördüğüm çoğu çam dikti. Mahalle arasında olmasından böyleymiş. Artık neredeyse kampüs alanı dışında şehirde çam korusu kalmadığından, İletişim Fakültesinde öğrencisi olduğum Ege Üniversitesine gidip koruyu ve geniş alana yayılmış çamları bir de bu gözle inceledim. Heyecanla fotoğrafladım yan yatmış ağaçları. Bu beni çok etkiledi. Kalın gövdeli bir ağaçtan bahsediyoruz. Rüzgârın bile kıpırdatamadığı dallarını yer varsa rahat yoksa disiplinli büyütüyor. Duruma göre vaziyet alıyor. Biz neden almayalım dedim. Hayatın inişleri çıkışları çok. Hepsine göğüs germek için sağlam bir kök yeterli. Çam beni hem aile köklerimdeki hikayelere götürdü. Hem de durduğun yerde sebat ederek, bir konuya ancak çok zaman ve emek harcadığında alınan sonucun sağlam olacağını gösterdi.

Hikmet’le ortak noktalarınız var mı?

Hikmet baş karakterim. İki Hikmet var, babaanne ve torun, Hikmet Hikmet’e karşı diyebiliriz. Her yazarın her karakterinde yazardan esintiler vardır. Sonuçta kalemi elimizle tutuyor, yazıyı, kan, ter, gözyaşıyla yazıyoruz. “Bir yazı yazanın neresinden çıkarsa okurun orasına değer.” derler. Okurlardan en sık aldığım geri bildirim, “elimden bırakamadım, sıcaklığı, samimiyeti sardı, sarmaladı. Karakterler bizden.” Dolayısıyla her karakterde yazar bir görünür kaçar. Belki de yazıyı bu kadar aşkla sevmemizin sebebi bize birçok kişiyi olma fırsatı vermesidir.    

Çam Ağacının Gölgesinde bir ilk kitap mı? Ne kadarı otobiyografik?

İlk kitap değil. 2015 yılında yayınlanmış Akışına Bırak isimli bir kitabım var. Üç bölümden oluşuyor. Denemeler, öyküler ve sinema analiz yazıları. Blogda çok beğenilen yazıları tekrar gözden geçirip 328 sayfalık bir kitapta toplamıştım. Kısa sürede iki baskı yapan kitap zaman içinde tükenince hem dünyanın sanal aleme kayışı hem de ülkenin ekonomik şartlarını göz önüne alarak dijital alemin imkanlarını kullandım. Zaten böyle giderse basılı kitaba ulaşım zorlaşacak ve hepimiz bir zamanlar eli boş olanların kullandığı mecralar diye sosyal medyadan uzak dururken şimdi her birinde en meşhur ve meşgullerin adresine mavi tık kapma savaşı verdiği gibi kitapta da dijital dünyaya kayacağız. Ben de şimdiden bu alanda varlığımı göstereyim istedim.  2023 yılında yeni bir önsöz ve ilavelerle 418 sayfa olan ilk kitabım Google Play Kitaplar uygulaması içinde yeniden yayınlandı. Merak edenler linkten ulaşabilir.   (https://play.google.com/store/books/details?id=mYmjEAAAQBAJ) Zaten deneme yazılarında yazar kendi duygu ve düşüncelerinden bahsederek bir kavramı anlatır. Otobiyografik yazılardır aslında denemeler. Ben de yıllarca böyle yazılar yazdım ve deneme kitaplarımda topladım. Deneme Tahtası, Dene/me ve Akışına Bırak e-kitap olarak yayınlandı.

Sonrasında da basılı beş kollektif öykü kitabı, iki şiir seçkisinde yer aldım. Ancak roman türünde ilk yayınlanan çalışmam Çam Ağacının Gölgesinde. O yüzden heyecanım büyük. Aslında üzerinde çalıştığım başka dosyalar varken bir de baktım ki bu kitap doğmuş, büyümüş, gülümsüyor. Hatta e-kitap formatı da adımlamaya başladı. Uzun yıllardır dergilere verdiğim sinema analiz yazılarım da İşler Güçler Sinema 1 ve 2 adıyla e-kitap oldu. Öykün/me, Aşk Öyküleri, Bir Mandala Bir Öykü, Küçürek öyküler adlarıyla dört öykü kitabım da yine e kitap olarak Google Play Kitaplar uygulaması içinde (https://play.google.com/store/books/author?id=Handan+K%C4%B1l%C4%B1%C3%A7) yayınladı. Orada artık basılı iki kitabımın e-kitap haliyle beraber on kitabım var. Sanırım yazı artık yaşam şeklim, yazı artık evim.

Kitapta anlattığınız hikâye İzmir’de geçiyor. Kitabınızı yazarken, bir İzmirli olarak ve mekanla, anlattığınız yıllarla ilgili ne kadar kendi gözlem ve deneyimlerinizden yararlandınız, ne kadar araştırma yaptınız?

Hepimiz dünyayı kendi gözlerimizden görür, deneyimlerimizden de anlamlandırırız. İzmir’e dair kitaba girenler elbette benim ilgimi çeken farkındalıklar oldu. Kitap bir akışta ama bölüm bölüm. İçine yakın zamanda yaşadığımız büyük İzmir Depremi de girdi, pandemi de girdi, 1930 yılında Bornova’da yaşanan sel felaketi, 1900 yılında Urla Karantina adasına getirilen göçmenler, Girit’in tarihi, göçlerden önceki siyasi ve demografik yapısı, birinci dünya savaşı, Çanakkale savaşı, devletler arası anlaşmalar, mübadele, yeni cumhuriyetin göç politikası gibi birçok noktada araştırma yaptım. Ve edindiğim bilgiler üzerine kurguyu ilerlettim. Tabi hayatta olan aile büyüklerinden de tecrübelerine dair fikir alışverişinde bulundum. Ama bir anı kitabı yazmadığım için malzemeleri kurgu için kullandım. 160 sayfalık kitabın arkasında en az onun iki katı kadar not ve birkaç taslak olduğunu da söylemeliyim.         

En sevdiğiniz yazar ve kitap?

Aslında çok var. Çocukluğumdan beri en yakın dostum kitaplar. Farklı tarzlardan sevdiğim romancılar var. Aynı anda masasında hem çay hem kahve bulunduran, aynı zamanda üç beş kitap okuyan biri olarak tek bir tane söyleyemem. Hadi iki olsun. Honoré de Balzac, Vadideki Zambak ve İvan Gonçarov, Oblomov. Defalarca okuduğum kitaplardan. 

En sevdiğiniz yazarla sohbet etme fırsatınız olsa, ona ne sorardınız? O soruyu yanıtlar mısınız?

“Bu melankoli hep sürecek mi?” diye sorardım. Aşkın bir ömür sürdüğü yer kitaplar sanırım ve “evet melankoli hepimizi yazıya aşkla bağlayan duygu diyebilirim, sürsün ki yazalım” diye yanıtlardım. Yorucu ama iyi ki var.

Şimdilerde ne üzerinde çalışıyorsunuz? Yeni bir kitap gelecek mi?

Aynı anda birkaç ayrı dosya çalışıyorum aslında. Bir roman serisi gelsin istiyorum. Üç cilt olarak planlıyorum. Ama hayat bu belli olmaz. Onlardan hızlı davrananlar çıkabilir. Basılan iki kitabım da plan dışı hayat buldular. İnsanlar gibi kitapların da kaderi olduğundan şimdiden onlara da bize de baht açıklığı diliyorum. Bu güzel sorular için size ve sitenize de teşekkür ediyorum.

Biz teşekkür ederiz, yeni çalışmalarınızda buluşmak ve konuşmak temennisiyle.

Bırak Dağınık Kalsın sitesinde Çam Ağacının Gölgesinde vardı

 

*Çam Ağanının Gölgesinde, Handan Kılıç’ın 2022 yılında çıkan romanı. Yazarın bu ilk roman fakat daha önce yayınlamış öyküleri var. Bir ilk roman izi varsa ben bulamadım hatta çok başarılı bulduğumu da en başta söylemek isterim ki sonra laf arasında kaynamasın.

Çam Ağacının Gölgesinde bir roman. Yazarını şahsen tanıyor olmasam karşıma çıkar, okur muydum bilmiyorum. Kitapların hayatıma girmesi ve okuma zamanım beni en az kitaplar kadar etkiliyor.

Kitabı okuyalı aylar oldu fakat hemen yazamadım. Zaten alır almaz da okuyamamıştım.

Kitabı yeni taşındığım evin balkonunda okudum, kendime bir çam ağacı seçmek için arada manzaraya da daldım. Yazılanları düşünmek gerekti bazen. Eylüldü. Yeni bir şehre, yeni bir eve alışırken okudum onu. Okuyunca bunun ne demek olduğunu çok daha iyi anlayacaksınız.

Kitap Hikmet’in –Hikmet bir kadın- eski hayatını bırakıp yeni hayatını kurmaya çalışırken aynı zamanda da bu kitabı yazma hikâyesini anlatıyor. Bir üstkurmaca. Geçmişine dönen bir kadının çocukluğunu, gençliğini sorguladığını ve aynı zamanda da yazma sancıları çektiğini okuyorsunuz. Bir eş ve anne olan Hikmet hayatı oralardan anlatmıyor. Bir kadın, bir kız evlat ve bir torun okuyorsunuz daha çok. Geçmişini, köklerini ve bir de bu yaşından belki de bir yazar gözüyle uzaktan görmesine şahit oluyorsunuz. Kitabı kendi gündelik ev hikâyesinin içinden okutuyor bize ve bence bunu da çok başarılı yapıyor.

Beni en çok heyecanlandıran kısmı babaannesinin hikâyesi değil de kendi taşınma hikâyesi oldu. Tamamen yabancısı olduğum bir şehirde, bir mahallede geçmişine giden bir kadın olarak Hikmet yeni yepyeni bir hikâyede, hikâyemde satır satır eşlik etti bana. Hikmet’in salon takımı, Ankara’daki evi, tül perdelerle olan hikâyesi, evin karşısındaki bir vasiyet gereği orada duran çam ağacı… Hepsi hepsi benim için yazılmış gibiydi. Ben de hemen kendime bir çam ağacı seçtim çünkü benim manzaramda da çamlar var.

Hikmet çekirdek ailesiyle baba evine dönen bir kadının hikâyesi olarak başlıyor. Ev, yuva, aile kavramlarını samimiyetle düşündürüyor. Sonra adını da aldığı babaannesinin hikâyesine geçiyor; bir kadın ve bir göç hikâyesi o da. Okurken otobiyografik izler buldum ve onu tanımış olmamın, çok uzaktan da olsa, bir yazarın hayatından izler bulmanın çocuksu hınzır hissini yaşadım.

Hikâye çok samimi, bununla birlikte üslup hikâyenin ruhuna öyle uygun akıyor ki… Ne demek istediğim anlaşılacak mı bilmiyorum ama aylar önce okumuş olduğum kitaptan; çay, kızartma kokuları, tatlının çıtırtısı duyuluyor. Okuldan bir arkadaş bize peksimet aldığında Hikmet babaanneyi, bahçelerindeki çay keyiflerini huysuzluklarını hatırladım hemen. Sanki mahalleden komşummuş gibi. İlk kez peksimet yedim ben burada. Bu da kitabın bir cilvesi olarak geçsin kayıtlara istedim. “Göçlerde, savaşlarda yenir o” diye açıkladı bir arkadaş okulda. Sonra başka biri dedi ki: “Biz bunu sütle ıslatıyoruz, sonra üstüne şeker serpiyoruz.” Ben onlara Hikmet babaanneden hiç bahsetmedim, o nasıl yiyordu acaba?

Kitaplarla böyle bir yerden ilişki kurmak galiba benim asıl okuma sebebim olmaya başladı. Kurgu ve gerçek böyle kol kola. Fantastik bir eser okusam nasıl bir tanıtım çıkacak bilmiyorum ama Çam Ağacının Gölgesi’nden sonra bir okuma grubuyla “Selvi Nine” ve “Üç Güzeller”i okudum. Selvi bir çam çeşidi değil mi?

Evet, bir kitap tanıtımı ve bir kitap okuma hikâyesi dinlediniz. Sizler eğer benim yazımdan sonra kitabı alır okursanız eminim kendi hikâyenize temas eden bambaşka şeyler bulacaksınız. Okumak iyi ki böyle bir şey. Hayatı da mutlak gerçeklerimden biraz sıyrılıp anlamaya çalıştığım bir yerden hepinize iyi kurmacalar diliyorum. En gerçek kurgucu biz okuyucular değil miyiz nihayetinde?

Emine Kelismail

*Bu yazı ilk defa 12 Ocak 2024 tarihinde https://daginikkalsin.com/cam-agacinin-golgesinde/ adresinde yayınlanmıştır.