YAZDIKÇA YAZASIM GELİYOR
Çam Ağacının Gölgesinde Ekşi Sözlükte
41.TÜYAP Uluslararası Kitap Fuarına Handan Kılıç kitaplarıyla Yazşader'le katıldık
Ve Tüyap biter
Yıllar önce çalışma odamda perde ve halıda İstanbul esintileri seçmiş duvarlarda kullandığım tablolarla İstanbul aşkımı Ankara’ya taşımıştım.
İlk kitabımın başında da her daim İzmir’i özleyen Ankara’da yaşayan İstanbul’a aşık diye bahsetmiştim kendimden.
İstanbul aşkım baki ama İstanbul narsist bir sevgili gibi kısa zamanda yükseltiyor insanı. Başını döndürüyor ama sonra eziyet üzerine eziyetle bekletiyor. Duruyor bekliyorsun, bekliyorsun ve bekliyorsun. Beklerken beziyor ve soğuyorsun. Ankara’nın tahmin edilebilirliğini, İzmir’in en fazla yarım saatte vaad ettiği maviliklerini hatırlıyorsun. Varsın köprüsü de olmasın. Hayat kısa değmez İstanbul’da yaşamaya diyor ve tabelanın şehirden çıktığını gösterdiği noktada sen sağ ben selamet diye iç geçiriyorsun. Geride kalanlara sabırlar dileyerek.
Bir haftalık İstanbul konukluğumda şehre iki kez girdim birinde üç birinde dört saatte eve dönemedim.
Ve anladım ki Tüyap’a gelen dostlar ne kadar da değerli bir hediye vermiş bana. En kalbi muhabbetlerimle hepsini tekrar kucaklıyorum.
Tüyap’a sadece yazarlar için gelindiğini de gördüm. Şehrin öteki ucuna kitap almak niyetiyle gelinmezdi. Zaten hiç bir yerde indirim yoktu. Çocuk kitapları, test kitapları ve popüler ünlülerin yayınevlerinin teklifiyle yazdığı stantlarla promosyon ürünü veren yerler doluydu.
Bana da bu seferki İstanbul ziyaretimden kalan dostlarımı görmenin mutluluğu oldu. Birini tam otuz birini yirmi dört üçünü on yıldır görmemiştim. İkisi İstanbul dışından gelmişti. İnternet ne güzel bir imkan ki bizi buluşturdu. On iki tanesi de editörüm dahil zoom üzerinden tanıdığım dostlardı. Artık gıyaben değil vicahen de tanışıyoruz.
Gelen, gelemeyen, arayan, yazarına ve eserine sahip çıkan tüm dostlara ve Yazarlar Şairler Dayanışma Derneğine (YAZŞADER) tekrar teşekkür ediyorum iyi ki varsınız. ❤💐🙏🧿🍀🪬📚🎈🙏❤🎊☀🎉😍😎
11/11/2024 #handankılıc #handankılıc #handankilickitaplari
Sen geçerken sahilden sessizce ben Ortaköy'de oturmuş sadece izliyordum
“Sen geçerken sahilden sessizce gemiler kalkar yüreğimden gizlice”
Zihnimde dönüp duran bu şarkı eşliğinde izledim boğazı. Kulaklıklarım olsaydı Teoman’a ek bir de Rosey Love dinlerdim İstanbul vapurlarında dinlemesini en sevdiğim şarkıydı bir zamanlar.
Ortaköy’e geldim. Kumpiri özlemişim.
Daha iyisi Küçükpark’ta da var.
Ama orda boğaz yok.
Kumpir sonrası çay üstüne çayla geçen gemileri izliyorum.
Bir yere yetişmeye çalışmadan birkaç yeri gezmeyi tek sefere sığdırma çabası göstermeden saatlerdir aynı sandalyedeyim.
Masam boğaza nazır hava serin, boğaz turu için uygun değil zaten mevsim erguvan mevsimi de değil ama benim gibi düşünmeyen de çok. Rutin seferlere sayısız ve çeşitli konfor seçenekleriyle boğaz turları eklenmiş.
Bir de gelen ve giden kocaman yük gemileri var. Manzaram bir an boş kalmıyor boğaz trafiğinin bu kadar yoğun olduğunu bilmiyordum, köprünün altı üstünden daha akıcı ama bunlar bir şehir için çok fazla değil mi? İstanbul insan yükü gibi gemi yükünü de çekiyormuş meğer. Bunca geminin yakıtı dumanı derken çevreye verdiği zarar da ayrı konu.
İzlerken insanın hayatına giren irili ufaklı olaylar gibi düşündüm gemileri. Ve seyrettikçe her birinin hiçbir şey yapamadığımız sectigimizi sandığımız ama seçemediğimiz hayatlarımız gibi olduğunu fark ettim. Ve yaşadıklarımızı düşündüm; bu ülkede bu dünyada kısacık zamanda yüzlerce yıllık acıyı gemiler gibi izlediğimizi. Bir insan ömrü için fazla değil miydi?
Zaten bizler küçük yaşamlarımızda bile en iyi ihtimalle hayatımızdan geçenlerin ancak trafiğini ayarlayabilirdik en fazla yanlarına kılavuz verebilirdik. Buna rağmen kazalar olabilirdi gelişler ve gidişler, bazen arkasından el bile sallayamadığımız kayıplara da sebep olurdu. Biz bunların acısını taşımak zor derken bunca acının muhatabı olmak zorunda kalıyoruz. Taşısak hasta gözümüzü kapatsak vicdansız oluyoruz.
Boğazları kapatamayız hayata geldiysek hayatımıza gelecek sorunlara gelme diyemeyiz ama bir kenarda durup ben çayımı içene kadar gürültü yapma diyebiliriz. Gürültü devam ederse biraz olsun duymazdan gelebiliriz.
Gürültü bilmediğin dildir. Duyduğun senin için anlam ifade etmez hal ve hareketlerden bir şeyler çıkarmaya çalışırsın ki anlamsızlıkta boğulmayasın. Lakin kimi zaman yaşadıklarının içinden çıkamazsın.
Bir düşünce yakalar sonra, çektiğim cezaysa suçum nedir diye sorarsın. Bunca yaşanan ve iç içe geçmiş olan hayatın sebebiyle sonucu nedir? Kimi zaman sessizlik boğar kimi zaman gürültü duvar olur önünde bir cevap bulamazsın.
Akış devam eder bir gemi gider öteki gelir, denizin dalgalanır bir vakit sonra durulur. Dalgaya beşik durgunluğa huzur dersen ancak devam edebilirsin yaşamaya. Gemilerine, gelenlere ve gidenlere takılma. Gülümse ve şarkını söyle.
“Sen geçerken sahilden sessizce gemiler kalkar yüreğimden gizlice”
6 Kasım 2024 Ortaköy/İstanbul
Handan Kılıç
#handankılıc #handankilickitaplari
İşler Güçler Sinema 1-2-3 Google Play Kitaplar uygulamasında yayında
Merhaba 2024’ün Eylül sonuna bir e-kitap daha sığdırmanın gururu içindeyim.Paylaşma fırsatım ise ancak oluyor.
#işlergüçler #sinema 1-2 zaten vardı serinin 3. Kitabı da geldi.
Şimdiye kadar dergilere yazdığım sinema analiz yazılarını topladığım bu e kitap serisi #googleplaybooks Google Play kitaplar uygulaması içindedir.
Buraya eklediğim linklerden ulaşılabilir.
5.Homeros Kitap Günlerinde Handan Kılıç da vardı
Merhaba,
Dipsiz Göl'ün ilk etkinliği memleketimde gerçekleşti. Gelen, arayan, destek olan tüm dostlara çok teşekkür ediyorum.
Instagram sayfamdan sabitlenen hikayeler ve reelsler arasından detaylara ulaşabilirsiniz.
Yeni fuarlarda, kitap günlerinde görüşmek üzere. Okurla yüz yüze olmak da ayrı güzel.
DİPSİZ GÖL SÖYLEŞİSİ EDEBİYATHABER'DE
Handan Kılıç: “Bir ülkede kadınların kızların, çocukların, hayvanların güvenliği yokken sadece kadınlar değil kimse mutlu olamaz”
Söyleşi: Ahmet Karadağ
Handan Kılıç’la bir yazar söyleşisinde tanışmış, ancak uzun yıllardır yazan birinin yazdıklarından habersiz olduğumdan dolayı mahcup olmuştum. Bu nedenle yazar kimliği yanında hukukçu kimliği de olan Handan Kılıç’ın geçtiğimiz ay çıkan ikinci romanı Dipsiz Göl’ü vakit kaybetmeden okudum ve gerçekten geç okuduğum için üzüldüm. Kendisini, yazın dünyasını ve yazma süreçlerini daha iyi tanıma adına bir söyleşi yapmanın önce kendim sonra da okurları ve onu tanımayan diğer okurlar için iyi olacağını düşündüm. Bir söyleşi yapalım teklifimi kendisine ilettiğimde de kabul etmesi beni sevindirdi. Sonuçta aşağıdaki söyleşi ortaya çıktı.
Handan Hanım, yazar kimliğiniz yanında hukukçu kimliğiniz de var. Farklı birkaç söyleşinizde de okuduğum kadarıyla aslında yazarlığınız hukukçuluğunuzdan önce gelmekteymiş. Çok küçük yaşlarda yazıya yönelmişsiniz. Mühendis bir babanın kızı, kardeşlerinin tamamı sayısalcı olan birisi için hem yazma eylemini hem hukukçuluğunuzu düşündüğümüzde sosyal bilimlere ve sanata yönelmeniz aile geleneğinizden sapma gibi görünüyor. Hem sizi daha iyi tanıma hem de yazma süreçlerinizi anlama adına biraz kendinizden bahseder misiniz?
Merhaba Ahmet Bey. Öncelikle bu söyleşi için teşekkür ediyorum. Handan Kılıç evlat, anne, eş, yazar, hukukçu. Bu sıfatların hiçbiri kolay bir yaşantı barındırmıyor ama sanırım yazarlığıma katkı sağlıyor. Bu nedenle ilk defa biraz detaylı anlatmak istiyorum. X profilimde okur, yazar, güler geçer yazıyor. Okuyorum, yazıyorum ama artık eskisi kadar kolay gülüp geçemiyorum.
İzmir’de doğdum. Ailemde iki tarafta da göç hikâyesi var. Sanırım bu yüzden içimde hep gitmek arzusuyla beraber vardığım yere yerleşememek ve ruhen aidiyetsizlik hissi baskın. Oysa ailem Bornova’da doksan yıldır aynı yerde oturuyor. Ve içlerinde yerleşmek, kök salmak duygusu o kadar baskın ki asla hiçbir aile ferdinin mahalleden dahi ayrılmasını istemezlerdi. Ama hayat işte, şimdi hepimiz gurbetteyiz.
İlkokulu ve ortaokulu mahallemizde okudum, iyi bir öğrenciydim. İzmir Amerikan Kolejini kazanmıştım, ailemin bu okula gönderecek durumu da vardı ancak babam sınava seviyemi görmek için soktuğunu, yabancı bir kültürle büyümemi istemediğini söyleyip iki yüz metre ilerimizdeki kız meslek lisesine kaydettirdi. Babam TÜBİTAK ödülleri olan bir mühendis olsa da kızlarının her işi bilmesi gerektiğini düşündüğünden akademik başarıdan ziyade hayata dair mesleklerin öğretildiği bu okulu seçti.
Meslek lisesini istemesem de gittim. Geriye dönüp bakınca anlıyorum ki, olmak istemediğim yerde, ilk Türkçe kompozisyon dersinde beni keşfeden hocam ve yazmak bana teselli olmuş. Yarışmalarda derece almak moral vermiş ve yazar olma fikrini içime düşürmüş. Ama tabi normal müfredatın yanında turşu kurmaktan örgüye, dikişten ev ekonomisine, gıda teknolojisinden yemek yapımına, çocuk gelişiminden kreş oyunlarına varan kapsamlı ve tam gün eğitimle epey vaktim geçti.
Liseden sonra Hukuk Fakültesini kazandım. DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
edebiyathaber.net (9 Eylül 2024)
Behiye Malkoç'la Yolda Programına konuk oldum!
Merhaba,
Geçen hafta Sanal Yazı evinin yeni serisi Behiye Malkoç'la Yolda Programına konuk oldum.
Dinlemek isterseniz aşağıdaki videoyu tıklayabilirsiniz.
Çam Ağacının Gölgesinde Ekşi Sözlükte
Ekşi Sözlük sürpriziyle karşılaştım bugün. Oradan verilen linkteki yazı aşağıdadır: Medium sitesinde yayınlanmıştır. Teşekkürler Handan K...
-
312. Film/Dizi Kuvvetli Bir Alkış dizisiyle Berkun Oya yine Netflix'te. Biz 2020 yılından beri "Bir Başkadır" dizisinin d...
-
" Bazen ama bir insanla bir şey olur" der şair. Ne sır dolu bir mısradır. "BİR ŞEY" Her şey olabilir bu ya da hiç b...
-
Ülkü Tamer şiirinde “ Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen ” diyor ya, düşündüm de ben hiç kuş vurmadım, yuvasını bile bozmaya korkarım...