Bir kilit var kilitten içeru.

Bu kapı kilitli, açılmıyor. 

Kaç kilit var üst üste acaba diye düşündürüyor... 

İçeri giremedikçe yorgunluk artıyor. 

Yol, adımladıkça uzuyor. 

Kelimeler yan yollara sapıp adresi bir bilmeceye çeviriyor. 

Eliyle koymuş gibi bulanlar olsa da, çoğu kapının önüne dahi gelemiyor. 

Bir kere kilitleri açmaya niyet edersen zor değil aslında. 

Bazen bir kaç kelime ya da minik dokunuşla tutuşur sevda. 

Kat kat kapalı olan kapılar tek anahtarla açılıverir sonra. 

İlkinin anahtarını bulursan zevkle ilerlersin dar koridorda. 

Bir dokun bin of işit çeşmesidir, buldun mu ağzını daya, kana kana iç suyundan. 

Serinliğinde dolaş, gezinirken çiçeklerini topla. 

Isın, ışıt, yak, ıslat, sıcaklığın ve serinliğinle fark yarat, bir daha bir daha. 

Bir kez açarsan o kapıyı okyanusa karışan denizlere dalarsın. Tuzlu su kandırmaz, içtikçe yanarsın. Yandıkça kaçar, susadıkça yeniden istersin ama unutma, derinlere dalmadıkça inci mercan çıkmaz karşına.

Handan Kılıç