Merhaba,
Dünya hem küçük hem de herkese yetecek kadar geniştir ya, Youtube da öyle. Bu gün yeni bir adım atıp başta bu blogum olmak üzere digital platformlardaki yazılarımdan seçeceğim yazıları seslendirmeye karar verdim. Aşağıda ilk videomu paylaşıyorum.
Takipçilerimi abone olmaya, bildirimleri açmaya davet ediyor, yorumlar ve takip desteğiniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Günlük güneşlik dünyada aşka inanırdım mesela. Duygularıma ters düşmez mantık diye diretmezdim. Daha çok yanılma hakkı verirdim bana. Kendimi bulmadan kanatlarım altına ısıtacak, bakıp büyütecek sorumluklar almazdım. Belki o zaman daha iyi korur kollardım, kendimi, evladımı, hayatımı. Ama bir yandan da hayatımın mucizesi sahip olduklarımsa ve onlara önceki yoldan gidip kavuştuysam bir başka yolun sonunda bunlara sahip olamayacaksam bunu sorgulamak anlamsızlaşıyor.
Çarklar ve dişliler arasında ezilerek geçiyor hayatımız.
Kurulmuş bir düzenin içindeyiz hepimiz.
Çok bilmişlere sorarsan seçimlerimizi yaşıyormuşuz, peh!
Kolaysa çıksana seni öğüten çarktan...
Günaydınım, nar çiçeğim, sevdiğim,
Uzak bir özlemde ayak sesleri duyulur böylesi günaydınların seslenişiyle.
Ay yüzünü, güneş sıcaklığını yansıtır da yokluğun, soğuk bir enlemin kara kışı gibidir diye söyletir.
Bir ömür boyu
koşarsın yetiştiğin nasibindir. Koşmak da gerekmez derler aslında. “Nasipse gelir hintten Yemen’den nasip değilse ne gelir elden” demişler. Yemen deyince aklıma gelen gülümsetiyor. Hani kahveler gecikince derler ya, “Bu kahve yemen den mi geliyor?” diye işte uzak diyarlardan develer üstünde bile gelirken nasibinse yolunu buluyor, mideyi şenlendiriyormuş.
https://www.yazi-yorum.net/wp-content/uploads/2021/02/untitled.pdf
Afişiyle dikkatimi çeken bu diziyi, edebi zevklerine güvendiğim bir kaç arkadaşımın hikayesinde "çok etkileyici, bitince iki gün kend...
