BİLSEYDİK... BEKLER MİYDİK?

Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır derlerdi. 
Bu kahveyi birlikte yudumlayalı çok oldu. 
O görüşmemizin son buluşmamız olacağını bilseydik nasıl davranırdık bilmiyorum. 
Ama sanırım ben her anın kıymetini daha çok bilirdim. 
Bu kadar özleyeceğimi bilsem daha sıkı sarılırdım sana, hayata.

Bu günden bakınca böyle düşünüyorum. 
Kim bilir şimdi de nelerin değerini bilmiyorumdur ama hangimiz böyle değiliz ki! 

Keşke, sahip olduklarımız elimizden çıkmadan kıymetini anlasak. Keşke, keşkeler denizinde kulaç atacağımıza oradan kıyıya yüzüp "Dünle beraber gitti cancağızım, ne kadar söz varsa düne ait/Şimdi yeni şeyler söylemek lazım" diyebilseydik.
  
Ama hatır gönül işlerinin rafa kalktığı, herkesin kendi gemisini yürütme derdine düştüğü günlerdeyiz. 

Lakin deniz bitti. 
O gemi bir gün gelmeyecek. 
Bindiklerimiz de bir bir karaya oturacak. 
Sonra biz yeniden insanı arayacağız içimizde. 
Kendimizle dost olmayı deneyeceğiz. Bunu başardığımız gün de, her şey, herkes bize dost olacak. 
Çünkü bu alemde süregelen bir döngü var. 
O gün gelene kadar burada, "ada"mdayım. 

     28 Kasım 2017'de önceki bloguma ilk yazı olarak bu satırları kaleme almışım. Sonrasında o arkadaşlarımla buluştuk, çok kahveler içtik. Hala yolumun kesişmediği, çok özlediğim, bir selamını gözlediğim nice arkadaşım var.

Ama artık şuna inanıyorum, benim hayat sahnemde hala rolleri varsa gelip beni bulurlar. Yoksa yapacak da bir şey yok. Bazen şartlar öyle gelişir ki, ömrünüzün tamamını yan yana geçirmek isteyeceğiniz insanlar bir daha evinizin önünden geçmez. Sizinle diyalog sahneleri sona ermiştir. Rüzgar gibi geçmiştir kimi, bazısı da boğazınızda bir yumru olmuştur. Kalbinizde tortu olanlar da vardır, o kalbin içinde bir ömür kalacaklar da. Velhasıl-ı kelam beraber yürüyeceklerimizi bile seçmek şansına sahip değiliz. Olanı kabullenmek, kaderle cebelleşmekten daha kolay...

Şimdi dileğim, gönlüme ağır gelenler toplasın pılısını pırtısını çekip gitsin uzaklara. Canıma can katacak, beni sevip maddi manevi büyütecekler de kapımın önüne gelsin. Bir süre bu kapı açık olacak, kalbim havalanacak, sonrası Allah Kerim. Kim bilir ne hediyeler, ne güzel insanlar beni bulacak. 

Buradayım, bekliyorum, sahilde...